خطا در مرحله طراحی سازه ، اجرای نامناسب ، افزایش بار سازه به علت تغییر در کاربری ، وارد آمدن آسیب به سازه ناشی از اعمال بارهای تصادفی مانند ضربه ، آتش سوزی ، باد ، زلزله تغییر و تجدید نظر در آئین نامه های ساختمانی که باعث تغییر در بارگذاری و ضریب اطمینان میشود و تأثیر شرایط محیطی مخرب از دلایل عمده نیاز به بهسازی و تقویت سازه های بتنی می باشد.
مقاوم سازی خمشی و برشی تیر و دال ، مقاوم سازی خمشی و برشی دیوار مقاوم سازی ، فشاری ، برشی و پیچشی ستون ، مقاوم سازی در محیطهای خورنده و تقویت اتصالات و سازههایی مانند پلها و طاقها ،گنبدها ، تونل ها ، سیلوها ، لوله ها ، خرپاها …..
مصالح FRP مشتمل بر الیاف پیوسته غیرفلزی در یک رزین است. بسته به نوع الیاف کامپوزیت FRP به سه دسته AFRP (الیاف آرامید)، GFRP (الیاف شیشه ) و (CFRP الیاف کربن) تقسیم می شود. الیاف به کار رفته نقش اصلی را در تحمل تنش بر عهده دارند و رزین به کار رفته از نوع اپوکسی بسیفنول A بوده که با هاردنر ترکیب میشود و دارای قدرت چسبندگی بالا ، مقاومت مکانیکی و خوردگی مناسب و حداقل افت و انقباض میباشد.
رزین به کار رفته در ساختار FRP دارای وظایف زیر است کنترل کمانش موضعی الیاف تحت فشار ، جلوگیری از خسارات مکانیکی وارده به الیاف خورنده ، محافظت از الیاف در شرایط محیطی خورنده انتقال برش از الیاف تقویتی به ماده مجاور.
مقاوم‌سازی سازه‌های بتنی یکی از موضوعات اساسی در مهندسی عمران است که به منظور افزایش عمر مفید و کارایی سازه‌های بتنی به کار می‌رود. در این مقاله، به بررسی انواع روش‌های مقاوم‌سازی سازه‌های بتنی خواهیم پرداخت. هدف اصلی از مقاوم‌سازی، بهبود عملکرد سازه‌ها در برابر بارهای مختلف، به‌ویژه بارهای زلزله‌ای و دیگر نیروهای دینامیکی است.
یکی از روش‌های موثر و پرکاربرد در بهسازی سازه بتنی، استفاده از الیاف کامپوزیت FRP (Fiber Reinforced Polymer) است. این الیاف با وزن کم و مقاومت بالا، به دور ستون‌ها و تیرها پیچیده می‌شوند و به طور قابل توجهی ظرفیت باربری سازه را افزایش می‌دهند. این روش به خصوص برای مقاوم‌سازی سازه‌های قدیمی و آسیب‌دیده کاربرد دارد.
یکی دیگر از روش‌های مقاوم‌سازی سازه‌های بتنی، استفاده از ورق‌های فولادی است. در این روش، ورق‌های فولادی با استفاده از چسب‌های اپوکسی یا پیچ و مهره به سطح بتن متصل می‌شوند. این ورق‌ها باعث افزایش سختی و مقاومت خمشی و برشی اعضای بتنی می‌شوند.
تزریق اپوکسی یکی از روش‌های مرسوم برای ترمیم ترک‌های موجود در سازه‌های بتنی است. این روش علاوه بر ترمیم ترک‌ها، باعث افزایش مقاومت و دوام سازه نیز میشود. تزریق اپوکسی به داخل ترک‌ها، پیوستگی و همبستگی بین اجزای ترک‌خورده را بازسازی می‌کند.
در این روش، با استفاده از ابزارهای مکانیکی مانند پیچ، بولت و پروفیل‌های فلزی، سازه‌های بتنی تقویت می‌شوند. این ابزارها به صورت خارجی به سازه متصل شده و با افزایش مقاومت کششی و برشی، کارایی سازه را بهبود می‌بخشند.
در این روش، یک لایه اضافی از بتن با استفاده از قالب‌بندی مناسب به اطراف اعضای بتنی اضافه میشود. این جکت‌ها باعث افزایش ابعاد مقطع و در نتیجه افزایش مقاومت خمشی و برشی سازه می‌شوند.
یکی از روش‌های نوین در بهسازی سازه بتنی، استفاده از میراگرها و جداسازهای لرزه‌ای است. این تجهیزات با جذب و کاهش انرژی ناشی از زلزله، باعث کاهش پاسخ دینامیکی سازه می‌شوند. به کارگیری این روش به ویژه در ساختمان‌های بلند و پلها بسیار موثر است.
بهسازی سازه‌های بتنی امری ضروری برای افزایش عمر مفید و ایمنی ساختمان‌ها و سازه‌ها است. با توجه به شرایط خاص هر پروژه، انتخاب روش مناسب مقاوم‌سازی بسیار حائز اهمیت است. از مزایای این روش‌ها می‌توان به افزایش مقاومت، بهبود کارایی و افزایش دوام سازه‌ها اشاره کرد. در نتیجه، انتخاب صحیح و اجرای مناسب این روش‌ها می‌تواند تاثیر چشمگیری در بهبود عملکرد سازه‌های بتنی داشته باشد.
در نهایت، برای دستیابی به بهترین نتیجه در بهسازی سازه بتنی، مشاوره با متخصصان مجرب و استفاده از تکنولوژی‌های روز دنیا توصیه میشود.
شرکت بتن پلیمر پرلیت یکی از پیشروان در زمینه مقاوم‌سازی سازه‌های بتنی در ایران است. این شرکت با بهره‌گیری از دانش فنی پیشرفته و تیمی مجرب، خدمات متنوعی در حوزه بهسازی و مقاوم‌سازی سازه‌های بتنی ارائه می‌دهد. هدف اصلی شرکت بتن پلیمر پرلیت، افزایش ایمنی و طول عمر سازه‌ها و ساختمان‌ها از طریق استفاده از روش‌ها و مواد نوین است.
